Her yağmur yağışında Toprak kokusunu özlerim Bu topraksız şehirde
Dağlara çıkarım Her yağmur yağışında; Maviyi kucaklarım. Gözlerimle
Bir türkü tutturmak isterim, Aşkı sessiz ve içten yaşamak, Yağmur gibi sımsıcak
Kimselere söylemem: Mezar taşlarının bana söylediklerini. Baykuşları dinlerim Mor saatlerde İğde çiçeklerini koklarım, Hoş vakitlerde
Benim gibi adımlayamaz kimse Dağ yollarını Kimse benim gibi bilemez Güneşin nasıl battığını ayrılık tepesinden. Benim gibi ağlayamaz hiç kimse
Toprağım! Cennetim!
Şöyle bir uzanıversem bulutlara karşı Adımnı âşık koyarlar Bir türkü söylesem Şöyle yanık ve içten Kerem olmuş iflah etmez derler Kimse benim gibi sevemez
Toprağım! Cennetim!
Çam ağaçlarının gölgesinde Isınırım. Buğulanmış yalanlar söylerim Yüzüme vuran ayaza
Kimseler benim gibi yaşayamadı. Benim toprağımda Her şeyin en güzeli benimle var oldu Ben varoldukça