ÖZLEMLERİN IŞIKLARI
Kar yağar saçlarıma yürürken
Sigaramın dumanı
Isıtmaya yetmez kırgınlılarımı
Ağlamak isterim;
Yüreğim sıkışır.
Pencereme damlalar vurur;
Şıpır şıpır sesleri üşütür beni:
Sıcak bir ölüm arzularım.
Karşı tepeye bakarım,
Işığı yanıyor özlemlerin!
Ağaçların yaprakları buzarmış.
Gezilir mi bu vakitte toprak yollarda?
Üşütür mü bu keskin rüzgâr?
Karşı tepeye bakarım
Işığı yanıyor özlemlerin.
Uzaklardan ezan sesi duyulur.
Korkarım.
Yine geç kaldım.
İşte bitti tüm güzellikler
Artık mum ışığı yok
Yerler çamur değil.
Buz tutacak kavak ağaçları.
Karanlıkları aydınlatacak ateş.
Yok artık. Kar yağmıyor.
Yunus Koşar ( 1996 _ ARALIK ) KUYUCAK