Zenginin biri ölümden ve kabirdeki yalnızlıktan çok korkuyormuş. "Öldüğüm geceyi...
kim kabre girerek sabaha kadar benimle geçirirse servetimin yarısını
ona bağışlıyorum" diye vasiyet etmiş.
Öldüğünde "Kim birlikte kabre girip sabahlamak ister?" diye araştırmışlar. Kimse çıkmamış. Nihayet bir hamal,
"Benim sadece bir ipim var, kaybedecek bir şeyim yok. Sabaha kadar
durursam zengin olurum." diye düşünerek kabul etmiş. Vefat eden zengin
ile birlikte defnetmişler. Sorgu sual melekleri gelmiş. Bakmışlar
kabirde bir ölü, bir canlı var.
"Nasıl olsa bu ölü elimizde... Biz şu canlı olandan başlayalım" demişler ve hamalı sorgulamaya başlamışlar.
"O ip kimin? Nereden aldın? Niye aldın? Nasıl aldın? Nerelerde
kullandın?" Sabaha kadar sorgu sual devam etmiş, adamın hesabı bitmemiş.
Sabahleyin kabirden çıkmış.
- Tamam, servetin yarısı senin, demişler.
- Aman,demiş hamal, istemem, kalsın. Ben, sabaha kadar bir ipin
hesabını veremedim. O kadar servetin hesabını nasıl veririm?
|
